KENDİNİ SEVMEK -2

 

 

Kendini sevmek, önce kendisiyle sonra da yakından uzağa çevresi ile barışık olmak demektir. Çünkü insan kendini sevdikten sonra, herkes onun gözünde sevimlidir. Her nerede olursa olsun; ister otobüs, ister banka kuyruğunda, ister pazarda alışveriş ortamında, isterse sahilde yürüyüş yaparken olsun, insan kendini sevdiği sürece her şey güzel olacaktır. Hatta buz gibi bir dağ başında karlar, buzlar arasında da her şeyin güzel olduğunu görecektir, yeter ki insan kendisini sevsin, kendini sevmeyi başarabilsin...

Kendini seven kabalık etmez, edemez. Kendini seven insan kuyrukta başkalarının önüne geçemez. Kendisini seven insan, pazarda alışverişte hile yapamaz. Kendini seven insan, büroda dalga geçemez, verilen vazifeden kaçamaz; işlerini gördüğü kişilere haksızlık edemez.

Sevginin, kendini sevmenin birçok yolu vardır: Her şeyi sevmek, herkesi sevmek. Herkesi ve her şeyi sevmenin de yolu vardır. Önemli olan bunlara başlangıcı sağlayacak olan kişi kendini sevmeyi başarabilsin.

Birine kızmak, öfkelenmek kendini sevmeye engeldir. Bu yüzden kendini seven başkalarına kızamaz, onlara öfkelenemez.

Baksanıza, yüce Hâlık’ımızın adlarından biri Rahman, bir diğeri de Rahîm değil mi?

Kişi, bir yanlışı gördüğünde kızmayacak, öfkelenmeyecek, söylenmeyecek; bağırıp çağırmayacak. Yanlışı yapana acıyacak; acımak, insanın gönlünü incelten ve yücelten bir duygudur. İşin doğrusunu, güzelini göstermek illa ki bağırıp çağırma ile olmaz, güzellikle, acıma hisleri ile anlatılan bir yanlışın karşımızdaki kişide bıraktığı iz, daha kalıcı ve daha etkili olacaktır. Hiç olmazsa kinleri kabartıcı olmayacaktır.

Sevgi sessizdir, yumuşaktır; öfke gürültülü ve katıdır.

Sevgi incedir, naziktir; öfke kabadır, kırıcıdır.

Sevgi yoğundur, öfke koftur, özü yoktur.

Sevgi yaşamaktır, yaşatmaktır, yapmaktır; öfke kırıp parçalamaktır, yok etmektir. Yaşatılanlar, yeni yeni yaşatılanlar doğurur. Ama öfke kırıp döktüğü için yok edicidir. Pek çok kırılmış, parçalanmış şeyleri bir araya getirerek yığınlar oluşturabilir: Kırıklar, dökükler yığını... Hiçbir zaman sevginin yaşatma gücüne ulaşamaz.

Kin sevginin silgisidir. Kin gelince sevgi silinir. Bu yüzden kin tutanlar, kendilerini de sevemezler. Kendini seven, hiç kimseye kin gütmez. Kendini seven kimsede kin ve nefret yerine acıma duygusu vardır. Kendine kötülük edenlere bir zavallı gözüyle bakar ve ona acır. Kendini sevdiği için ona acır.

***

 

Ey Yüce Rabbim,

Seni sevmeyi, seni seveni sevmeyi; sevmeyene acıma duygusuyla yaklaşmayı,

Sevgiye yaklaştıracak her tutum ve davranışı benimsemeyi,

Yeryüzünden savaşların, haksızlığın, zulmün, sömürünün biricik sebebi olan kini, nefreti ve açgözlülüğü kaldıracak çözümler üretmeyi,

biz kullarına, insanlara nasip et.

***